Επιλέξτε Ενότητα

Η Αθήνα στα τέλη του 19ου  αιώνα

 1875

Αρχή της δεδηλωμένης

Ελληνοτουρκικός πόλεμος

1893

Πτώχευση της Ελλάδας

 1897

Από τον βασιλικό οίκο του Γεωργίου Α΄ προέρχονταν όλοι οι βασιλείς  της Ελλάδας, , για 111 χρόνια , από το 1863 έως την αλλαγή του πολιτεύματος σε Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία με το δημοψήφισμα του 1974.

Ο Χαρίλαος Τρικούπης στο βήμα της Βουλής

Η δολοφονία του Δηλιγιάννη.
Δολοφονήθηκε στις 31 Μαΐου 1905 στις σκάλες της βουλής από τον  Αντώνιο Γερακάρη , που είχε χάσει τη δουλειά του επειδή ως πρωθυπουργός αποφάσισε το κλείσιμο των χαρτοπαικτικών λεσχών .  

Γελοιογραφία εποχής, όπου η βασιλική οικογένεια κάνει καντάδα στην ελιά, το σύμβολο του τρικουπικού κόμματος, ενώ ο Γεώργιος Α΄την στηρίζει με τις πλάτες του και ο Τρικούπης χτυπάει παλαμάκια.

Ο Χαρίλαος Τρικούπης εμφανίζεται ως μπόγιας να συλλαμβάνει τον Δηλιγιάννη.

Κατά τις δύο τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα στον ελληνικό πολιτικό στίβο κυριάρχησαν οι προσωπικότητες του Χαριλάου Τρικούπη και του Θεόδωρου Δηλιγιάννη που υπήρξαν μεγάλοι πολιτικοί αντίπαλοι και εναλλάσσονταν στην εξουσία εκείνη την ίδια περίοδο.

Ο Τρικούπης ηγείτο του Νεωτερικού Κόμματος, ενώ ο Δηλιγιάννης του Εθνικού.

Καβαλάρης ο Θ. Δηλιγιάννης στις εκλογές της 16ης Απριλίου 1895, με τον Τρικούπη να μην εκλέγεται βουλευτής και να αποχωρεί οριστικά από την πολιτική μετά την συντριπτική ήττα που υπέστη. Γελοιογραφία από τον «Νέο Αριστοφάνη»

Οι αντιπαραθέσεις των δύο κομμάτων έδωσαν τροφή για πλήθος γελοιογραφιών , όπου σατυρίζονται οι δύο πολιτικοί αρχηγοί , Τρικούπης και Δηλιγιάννης

Η ελληνικής Βουλή στα χρόνια της Συνταγματικής βασιλείας του Γεωργίου Α΄, οπότε οι αντιθέσεις των κομμάτων μετέτρεπαν το εθνικό Κοινοβούλιο σε … «τσίρκο» με τους πολιτικούς ως αφηνιασμένα άλογα και τη Βουλή ως ελέφαντα να …χορεύει στο ρυθμό των κομματαρχών.

Οι υπαίτιοι του κακού, Τρικούπης και Δηλιγιάννης, πρωταίτιοι της πτώχευσης. Η Ελλάδα τους τραβάει απ’ τ’ αφτιά.

Το «κανόνι» της πτωχεύσεως της Ελλάδας «σκάει» και όλα τα κόμματα συμφωνούν!

Δυστυχώς επτωχεύσαμεν! Χαρίλαος Τρικούπης

Ο Τρικούπης αγωνίζεται να βρει νέα δάνεια.

Το σκουπόξυλο της κοινής γνώμης.

Η " εκτέλεση" του Τρικούπη από τη βουλή και την κοινή γνώμη

Το λιμάνι του Αιγίου στα τέλη του 19ου αιώνα,δεύτερο εξαγωγικό κέντρο κορινθιακής σταφίδας της χώρας.

Δήλεσι - Δύο από τα θύματα Χέμπερτ και Βίγκνερ

Τρεις από τους ληστές του Δήλεσι φωτογραφημένοι τον Απρίλιο του 1870.

 Η οικογνεια τωνΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗΔΩΝ το 1870 Φωτογραφία του Ξενοφώντα Βάθη

Τα κεφάλια των Ληστών του Δήλεσι προς λαϊκή έκθεση. Φωτογραφία του Ξενοφώντα Βάθη

Δήλεσι-Πρωτοσέλιδο σκίτσο αγγλικής εφημερίδας που αναπαριστά τα γεγονότα.

Δήλεσι - Οι ληστές οδηγούνται στην Αθήνα για να δικαστούν.

 «Ο Λήσταρχος Χρήστος Νάτσιος Νταβέλης το 1855», έργο του λαϊκού ζωγράφου Θεόφιλου.

Η σπηλιά του περιβόητου λήσταρχου Χρήστου Νταβέλη στην Πάρνηθα

Ληστές με επικεφαλής τον Νταβέλη.

Η δυστυχής Ελλάδα προσπαθεί να σηκώσει τα οικονομικά βάρη

Αναχώρηση ελληνικών στρατευμάτων για την Κρήτη 1897

Το θωρηκτό Σπέτσαι που στάλθηκε στην Κρήτη.

Έλληνες άτακτοι στη Θεσσαλία

Η μάχη των Φαρσάλων (1897)

Οθωμανικό πεζικό επιτίθεται κατά τη Μάχη του Δομοκού. Πίνακας του Φάουστο Ζονάρο, ανάκτορο του Ντολμάμπαχτσε

Η μάχη του Βελεστίνου (1897)

πυροβόλο του Ε.Σ. το 1897

Χάρτης του Ελληνοτουρκικού πολέμου του 1897

Ο Εμμανουήλ Ροΐδης, υπερασπιστής της δημοτικής γλώσσας.

O Γιάννης Ψυχάρης έγραφε: "Ένα Έθνος για να γίνει Έθνος, θέλει δυο πράγματα.
Να μεγαλώσουνε τα σύνορά του και να κάμει φιλολογία δική του"
.

Ὅπου καὶ νὰ σᾶς βρίσκει τὸ κακό, ἀδελφοί
ὅπου καὶ νὰ θολώνει ὁ νοῦς σας
μνημονεύετε Διονύσιο Σολωμὸ
καὶ μνημονεύετε Ἀλέξανδρο Παπαδιαμάντη.

Ὀδυσσέας Ἐλύτης, Τὸ Ἄξιoν Ἐστί

Η σφαγή στο Δήλεσι

ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ 1897 /
 ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ

Πεζογράφοι

Ποιητές

"Οι Ποιηταί" Γ.Στρατήγης,Γ.Δροσίνης,Ι. Πολέμης,Κ.Παλαμάς,Γ.Σουρής,Α.Προβελέγγιος

Γλυπτική

Ένα από τα πιο ονομαστά γλυπτά του Γιαννούλη Χαλεπά, η Κοιμωμένη, στον τάφο της Σοφίας Αφεντάκη στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών

Ο Σάτυρος που Παίζει με τον Έρωτα (1877) Γιαννούλης Χαλεπάς

Μήδεια που σκοτώνει τα παιδιά της (1933)  Γιαννούλης Χαλεπάς

Ζωγράφοι

Ο γαλατάς (1895) Νικηφόρος Λύτρας

κάλαντα Νικηφόρος Λύτρας

Κοριτσάκι που παίζει Νικόλαος Γύζης

Νικόλαος Γύζης, Τα αρραβωνιάσματα (1875).

Αργώ - Βολονάκης

βόλτα με βάρκα στο ποτάμι Βολονάκης

Παιδική συναυλία - ΙΑΚΩΒΙΔΗΣ

Παιδικός καυγάς - ΙΑΚΩΒΙΔΗΣ

Το Σύνταγμα του 1864

Το Σύνταγμα του 1864 είναι επηρεασμένο από τα Συντάγματα του Βελγίου και της Δανίας. Εισήγαγε τον θεσμό της βασιλευομένης δημοκρατίας

Ορίζει Βουλή με θητεία 4 χρόνων.

Ο Βασιλιάς Γεώργιος Α' εξακολουθεί να παρεμβαίνει επιβάλλοντας συχνά τη δική του άποψη.

Ο Χριστιανός - Γουλιέλμος - Φερδινάνδος - Αδόλφος - Γεώργιος, γνωστός ως Γεώργιος Α΄, υπήρξε ο μακροβιότερος βασιλιάς των Ελλήνων, για 50 χρόνια , από το 1863 μέχρι το 1913. Ήταν ο δεύτερος κατά σειρά Βασιλιάς της νεότερης Ελλάδας μετά τον Όθωνα και αρχηγός νέου Βασιλικού Οίκου. Γεννήθηκε στην Κοπεγχάγη στις 24 Δεκεμβρίου 1845 και ήταν ο δευτερότοκος γιος του πρίγκιπα και μετέπειτα Βασιλιά της Δανίας Χριστιανού Θ΄.

Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ  ΔΕΔΗΛΩΜΕΝΗΣ

Καθιερώνεται μετά από ενέργειες του Χαρίλαου Τρικούπη.

Σύμφωνα με αυτή, ο βασιλιάς είναι υποχρεωμένος να αναθέτει την κυβέρνηση στον αρχηγό του κόμματος που υποστηρίζεται από την πλειοψηφία της Βουλής.


                      Τα κυριότερα κόμματα αυτή την εποχή:

το κόμμα του Χαρίλαου Τρικούπη (υποστηρίζει τον εξευρωπαϊσμό της χώρας)

και το κόμμα του Θεόδωρου Δηλιγιάννη (στηρίζεται από τα φτωχά κοινωνικά στρώματα).

Ο Γιαννούλης Χαλεπάς (Πύργος Τήνου, 14 Αυγούστου 1851Αθήνα, 15 Σεπτεμβρίου 1938) είναι ο πιο διακεκριμένος γλύπτης της νεότερης Ελλάδας.

Ο Κωνσταντίνος Καβάφης (29 Απριλίου 1863 - 29 Απριλίου 1933) είναι ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές της σύγχρονης εποχής. Γεννήθηκε στις 29 Απριλίου 1863 στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Σήμερα η ποίησή του όχι μόνο έχει επικρατήσει στην Ελλάδα, αλλά και κατέλαβε μία εξέχουσα θέση στην όλη ευρωπαϊκή ποίηση, ύστερα από τις μεταφράσεις των ποιημάτων του αρχικά στα Γαλλικά, Αγγλικά, Γερμανικά και κατόπιν σε πολλές άλλες γλώσσες.

Η γλώσσα του Καβάφη ήταν ιδιόρρυθμη , μείγμα καθαρεύουσας και δημοτικής. Γράφει  σύντομα ποιήματα με  σχεδόν ολοκληρωτική απουσία ομοιοκαταληξίας ενώ δίνει ιδιαίτερη σημασία στα σημεία στίξης. Ο ποιητής επεξεργαζόταν επίμονα κάθε στίχο, κάποτε για χρόνια ολόκληρα, προτού τον δώσει στην δημοσιότητα.

Κωστής Παλαμάς 1859 – 1943

Έλληνας ποιητής, δοκιμιογράφος, κριτικός λογοτεχνίας, διηγηματογράφος και θεατρικός συγγραφέας, από τις σπουδαιότερες πνευματικές φυσιογνωμίες του νέου Ελληνισμού. Ενδιαφέρονταν για την καθιέρωση της δημοτικής στον ποιητικό λόγο.

Γεννήθηκε στην Πάτρα στις 13 Ιανουαρίου του 1859πέθανε στις 27 Φεβρουαρίου του 1943 και η κηδεία του την επομένη στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών εξελίχθηκε σε αντικατοχικό συλλαλητήριο.

Στο ποιητικό του έργο, που ξεπερνά τις είκοσι συλλογές, κυριαρχεί η Ελλάδα ως ιδανικό και αντικείμενο αγάπης, η πορεία του ελληνικού έθνους μέσα στους αιώνες.

Ο Παλαμάς δημιούργησε μια ολόκληρη εποχή κι έγινε δάσκαλος στις νεώτερες γενιές. Δίκαια, λοιπόν, θεωρείται, ύστερα από τον Διονύσιο Σολωμό, ο δεύτερος εθνικός μας ποιητής.

Ο Νικηφόρος Λύτρας
(Πύργος
Τήνου 1832Αθήνα 13 Ιουνίου 1904) ήταν ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες ζωγράφους και δασκάλους της ζωγραφικής κατά τον 19ο αιώνα.


Θεωρείται από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της Σχολής του Μονάχου και πρωτοπόρος στην διαμόρφωση της διδασκαλίας των Καλών Τεχνών στην Ελλάδα.

Ο Νικόλαος Γύζης (Σκλαβοχώρι,στην Τήνο την 1 Μαρτίου 1842Μόναχο, 22 Δεκεμβρίου 1900 ή 4 Ιανουαρίου 1901 με το νέο ημερολόγιο) ήταν ένας από τους πιο σημαντικούς Έλληνες ζωγράφους του 19ου αιώνα της λεγόμενης «Σχολής του Μονάχου». Διακρίθηκε σε όλα τα χρόνια των σπουδών του και πήρε τα πρώτα βραβεία στην ξυλογραφία, τη ζωγραφική και τη χαλκογραφία.

Ο Κωνσταντίνος Βολανάκης ή Βολονάκης (Ηράκλειο Κρήτης, 1837Πειραιάς, 29 Ιουνίου 1907) ήταν ένας από τους πιο σημαντικούς Έλληνες ζωγράφους του 19ου αιώνα. Θεωρείται ο "πατέρας της θαλασσογραφίας"


 Η θάλασσα, τα πλοία και τα λιμάνια ήταν η μόνιμη πηγή έμπνευσης του Βολανάκη.

Ο Γεώργιος Ιακωβίδης (Χίδηρα Λέσβου, 11 Ιανουαρίου 1853Αθήνα, 13 Δεκεμβρίου 1932) ήταν Έλληνας ζωγράφος κι ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του καλλιτεχνικού κινήματος της Σχολής του Μονάχου.Ο Γεώργιος Ιακωβίδης έχει αφήσει μεγάλο ζωγραφικό έργο, περί τους 200 ελαιογραφικούς πίνακες που σώζονται στα μεγαλύτερα μουσεία της Ευρώπης και Αμερικής, στη Πινακοθήκη Αθηνών και σε διάφορες ιδιωτικές συλλογές.

Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης (Σκιάθος 4 Μαρτίου 1851 - Σκιάθος 3 Ιανουαρίου 1911), «η κορυφή των κορυφών» κατά τον Κ. Π. Καβάφη, είναι ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες λογοτέχνες, γνωστός και ως «ο άγιος των ελληνικών γραμμάτων». Έγραψε κυρίως διηγήματα, τα οποία κατέχουν περίοπτη θέση στη νεοελληνική λογοτεχνία.


Μέσα στα περισσότερα διηγήματα του Παπαδιαμάντη, του συγγραφέα και υμνητή «του ρόδινου νησιού του», γίνεται συχνή αναφορά στο φυσικό περιβάλλον της Σκιάθου.

O Γεώργιος Βιζυηνός

ήταν Έλληνας πεζογράφος, ποιητής και λόγιος.


Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της ελληνικής λογοτεχνίας.

Γεννήθηκε στη Βιζύη (ή Βιζώ) της Ανατολικής Θράκης σημερινή Βίζε Τουρκίας στις 8 Μαρτίου του 1849πεθαίνει στις 15 Απριλίου του 1896 σε ηλικία 47 ετών.


Σημαντικότερο έργο του θεωρείται

“Το αμάρτημα της μητρός μου”

Ο Εμμανουήλ Ροΐδης (18361904) ήταν σημαντικός Έλληνας λογοτέχνης.

Θεωρείται ένας από τους πιο πνευματώδεις συγγραφείς που παρουσιάστηκαν στα ελληνικά γράμματα.

Ο Ροΐδης, παρ' όλο που ο ίδιος έγραψε σε καθαρεύουσα, υποστήριζε τη χρήση της δημοτικής στη λογοτεχνία.

Το πρόβλημα της «διγλωσσίας» το θεωρούσε εθνική συμφορά και επέρριπτε στους λογίους την ευθύνη για αυτό.

Πρότεινε για τη λογοτεχνική γλώσσα την σταδιακή απλοποίηση της καθαρεύουσας και τον εμπλουτισμό της δημοτικής ώστε τελικά να «συναντηθούν» σε μια γλώσσα.

Ο Γιάννης Ψυχάρης (Οδησσός 1854 - 1929) ήταν Έλληνας φιλόλογος και λογοτέχνης, συγγραφέας, καθηγητής της Ελληνικής γλώσσας στο Παρίσι, γνωστός για το ρόλο του στο κίνημα του δημοτικισμού και τον αγώνα του για την καθιέρωση της δημοτικής ως  επίσημης γλώσσας του ελληνικού κράτους.


 Σημαντικότατο έργο του το πεζογράφημα Το ταξίδι μου, γραμμένο με ιδιαίτερη προσοχή με τους μέχρι τότε αδημοσίευτους κανόνες της δημοτικής γλώσσας, το οποίο έλαβε ευρύτατη δημοσιότητα, αλλά και αρνητική κριτική από τους υποστηρικτές της καθαρεύουσας.

ΤΕΧΝΕΣ - ΓΡΑΜΜΑΤΑ

  Υπάρχει διαμάχη για το είδος της γλώσσας που θα χρησιμοποιείται ως επίσημη γλώσσα του κράτους (δημοτική ή καθαρεύουσα;)

Μετά το 1880 χρησιμοποιείται στη λογοτεχνία η δημοτική γλώσσα.

Το Γλωσσικό ζήτημα

Ο Κωνσταντίνος Σμολένσκη ή Σμολένσκυ (1843 - 27 Σεπτεμβρίου 1915) ήταν συνταγματάρχης πυροβολικού, ήρωας του Ελληνοτουρκικού πόλεμου του 1897 και δυο φορές υπουργός στρατιωτικών.

 Ξεσπά επανάσταση στην Κρήτη.

Η Ελλάδα στέλνει  στρατεύματα και στόλο για βοήθεια.

 Η Τουρκία αντιδρά και κηρύσσει τον πόλεμο στην Ελλάδα.

Καλά οργανωμένες Τουρκικές ομάδες εισβάλλουν στη Θεσσαλία και έπειτα στη Στερεά Ελλάδα, νικώντας τον ελληνικό στρατό.

Με την παρέμβαση των Μεγάλων Δυνάμεων ο πόλεμος τερματίζεται.

 Η Ελλάδα υποχρεώνεται να πληρώσει στην Τουρκία μεγάλη χρηματική αποζημίωση.

Η Ελλάδα παίρνει νέο δάνειο από τις Μεγάλες Δυνάμεις, με τον όρο αυτές να διαχειρίζονται ορισμένα από τα έσοδα του κράτους.

1897:
ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΟΣ  ΠΟΛΕΜΟΣ

Η σφαγή στο Δήλεσι

Ένα από τα πιο θλιβερά γεγονότα στην ιστορία του νεοελληνικού κράτους, που οδήγησε στον διεθνή διασυρμό της χώρας.

Κατά τη μετεπαναστατική περίοδο, η ληστεία βρισκόταν σε έξαρση, παρά τα διάφορα μέτρα που είχαν πάρει οι κυβερνήσεις για την εξουδετέρωσή της.

Στις 30 Μαρτίου 1870 μία ομάδα άγγλων περιηγητών και διπλωματών ξεκίνησαν για μια επίσκεψη στο Μαραθώνα, συνοδευόμενοι από άνδρες της Χωροφυλακής.

Στο ταξίδι της επιστροφής οι εκδρομείς έπεσαν σε ενέδρα που τους είχε στήσει η πολυπληθής συμμορία των αδελφών Τάκου και Χρήστου Αρβανιτάκη κοντά στο Πικέρμι. Οι συνοδοί χωροφύλακες εξουδετερώθηκαν εύκολα και η ομάδα των περιηγητών βρέθηκε στα χέρια των Αρβανιτάκηδων. Ζήτησαν από την κυβέρλύτρα 50.000 και χορήγηση αμνηστίας. Κι ενώ η αγγλική πρεσβεία δέχθηκε τους όρους των απαγωγέων, η κυβέρνηση ήταν αντίθετη. Η καθυστέρηση της κυβερνητικής απάντησης εξόργισε τους απαγωγείς και ο λόρδος Μάνκαστερ, ένας από τους ομήρους, ζήτησε να του επιτραπεί να επιστρέψει στην Αθήνα για να συγκεντρώσει το ποσό των λύτρων και να φροντίσει για τη χορήγηση αμνηστίας. Ο άγγλος ευγενής έφθασε στην Αθήνα, αλλά η κυβέρνηση παρέμενε ανυποχώρητη και μάλιστα ανέλαβε δράση, στέλνοντας στρατιωτικό απόσπασμα για την ανακάλυψη και τη σύλληψη των απαγωγέων.

Οι Αρβανιτάκηδες διέφυγαν και κατέφυγαν στον Ωρωπό, αφού πρώτα είχαν απελευθερώσει τις γυναίκες. Από εκεί διαμήνυσαν στην κυβέρνηση ότι αν συνεχιζόταν η καταδίωξη θα αναγκάζονταν να σκοτώσουν τους αιχμαλώτους

Στις 9 Απριλίου 1870 οι άνδρες ενός αποσπάσματος ήλθαν πρόσωπο με το πρόσωπο με τους Αρβανιτάκηδες στο Δήλεσι, παραθαλάσσια περιοχή βόρεια του Ωρωπού. Αυτοί σκότωσαν τους τέσσερις ομήρους και στη συνέχεια προσπάθησαν να διαφύγουν. Από τους πυροβολισμούς που ακολούθησαν, μόνο ο Τάκος Αρβανιτάκης κατόρθωσε να διαφύγει. 20 άνδρες του σκοτώθηκαν επί τόπου, ανάμέσά τους και ο αδελφός του Χρήστος και εννέα συνελήφθησαν για να καταδικασθούν αργότερα σε θάνατο και να εκτελεσθούν.

Το ρεζιλίκι για τη χώρα μας ήταν μεγάλο και το γόητρό της καταρρακώθηκε. Ο ευρωπαϊκός Τύπος έκανε λόγο για «χώρα ημιβαρβάρων», «φωλεά ληστών και πειρατών», και χαρακτήρισε την Ελλάδα «εντροπή για τον πολιτισμό», που «τίθενται εκτός του κύκλου των πολιτισμένων κρατών». Κάποιοι άγγλοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι ανέφεραν ότι «αι ληστείαι αποφασίζονται εν Αθήναις, ένθα και διανέμονται τα χρήματα», υπονοώντας σχέση των ληστών με την πολιτική εξουσία, ενώ κάποιοι άλλοι ζήτησαν στρατιωτική επέμβαση στην Ελλάδα.Τελικά, η Ελλάδα υποχρεώθηκε να εκφράσει τη λύπη της στις κυβερνήσεις της Αγγλίας και της Ιταλίας και να καταβάλει σε καθεμία από τις οικογένειες των θυμάτων το ποσό των 22.000 λιρών.


ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/433#ixzz2v0Qrhay7

Συμμορίες ληστών αναστατώνουν το ελληνικό κράτος.

Ζουν συνήθως στην ύπαιθρο ανάμεσα σε νομάδες κτηνοτρόφους.

Η δράση τους φτάνει μέχρι τα προάστια της πρωτεύουσας.

Δημιουργούν ταραχές ακόμα και στα σύνορα της χώρας.


   Το 1870,  ληστές απαγάγουν και δολοφονούν Άγγλους   περιηγητές στο  Δήλεσι της Βοιωτίας.

Η Ελλάδα δυσφημίζεται.

Το φαινόμενο της ληστείας

Τα χρήματα των δανείων που έχει πάρει η Ελλάδα από το εξωτερικό τελειώνουν σύντομα.

Την οικονομική κρίση επιδεινώνει και η παγκόσμια κατάρρευση του εμπορίου της σταφίδας , ενός βασικού προϊόντος της Ελλάδας.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ Η ΠΤΩΧΕΥΣΗ ΤΟΥ 1893

1893
Η ΠΤΩΧΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Θεόδωρος Δηλιγιάννης

Ο Θεόδωρος Δηλιγιάννης ( 1824 - 1905) ήταν Έλληνας νομικός και πολιτικός, πληρεξούσιος, βουλευτής, υπουργός σε αρκετές κυβερνήσεις.

Το 1883 αναδείχθηκε αρχηγός του Εθνικού Κόμματος και το 1885 χρίσθηκε για πρώτη φορά Πρωθυπουργός, αξίωμα στο οποίο ανήλθε άλλες τέσσερις φορές. Ο Δηλιγιάννης θεωρείται υπεύθυνος και για τον ΔΟΕ (διεθνή οικονομικό έλεγχο) που επιβλήθηκε στην Ελλάδα το 1897.


O Χαρίλαος Τρικούπης (11 Ιουλίου 1832 - 30 Μαρτίου 1896) ήταν Έλληνας διπλωμάτης, πολιτικός και Πρωθυπουργός.
Ο Τρικούπης κυριάρχησε στην πολιτική σκηνή της Ελλάδας επί 19 χρόνια, από το 1875 έως το 1894, παίρνοντας τη θέση του πρωθυπουργού επτά συνολικά φορές και κυβέρνησε τη χώρα για σχεδόν 10 χρόνια από τα 20 αυτής της περιόδου. Στην τελευταία του κυβέρνηση δεν μπόρεσε να αντεπεξέλθει στις οικονομικές υποχρεώσεις που είχε δημιουργήσει έναντι των ξένων δανειστών με συνέπεια να επέλθει η πτώχευση της Ελλάδας με την ιστορική φράση του "δυστυχώς επτωχεύσαμεν".

Πεζογραφία

 Γεώργιος Βιζυηνός,

 Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης

Ποίηση

Κωστής Παλαμάς

Κωνσταντίνος Καβάφης

Γλυπτική

Γιαννούλης Χαλεπάς

Ζωγραφική

Νικηφόρος Λύτρας,

Νικόλαος Γύζης,

Κωνσταντίνος Βολανάκης,

 Γεώργιος Ιακωβίδης

Πριν από την πτώχευση του 1893, το χρέος της χώρας είχε δεκαπλασιαστεί.
Η πολιτική κατάσταση δεν ήταν καλή.
Σε διάστημα 18 ετών, συνολικά σχηματίστηκαν 22 κυβερνήσεις και η χώρα ζητούσε νέα δάνεια, για να πληρώσει τα παλιά.

Μέσα σε 15 χρόνια, η χώρα πήρε εννιά δάνεια 640 εκατομμύρια χρυσά γαλλικά φράγκα, τα οποία δεν μπορούσε να ξεπληρώσει κι έτσι ήλθε η πτώχευση.

Γλωσσικό ζήτημα ονομάστηκε η διαμάχη που ξέσπασε στην Ελλάδα στις αρχές του 19ου αιώνα, σχετικά με το ποια γλώσσα πρέπει να καθιερωθεί ως  “εθνική” γλώσσα, δηλαδή ως επίσημη γλώσσα του έθνους, τόσο στον προφορικό όσο και στο γραπτό λόγο, δηλαδή η απλή ομιλούμενη (δημοτική) ή η λόγια  γραφόμενη (καθαρεύουσα).

Ο πνευματικός κόσμος της χώρας διαχωρίστηκε σε δημοτικιστές και καθαρευουσιάνους

Το ζήτημα αυτό, αφού ταλαιπώρησε τον ελληνισμό για ένα και μισό περίπου αιώνα,

επιλύθηκε οριστικά το 1977 με την επίσημη καθιέρωση της δημοτικής ή “Νέας Ελληνικής”

γλώσσας ως επίσημης γλώσσας του ελληνικού κράτους και της εκπαίδευσης.

Ο Ελληνοτουρκικός πόλεμος του 1897

Ξεκίνησε στις 6 Απριλίου 1897 και οι πολεμικές συγκρούσεις τερματίστηκαν στις 8 Μαΐου του ίδιου χρόνου με ήττα της Ελλάδας.

Στις αρχές του 1896 την Ελλάδα κυβερνούσε ο Θεόδωρος Δηλιγιάννης, Εκτός από τα μεγάλα οικονομικά προβλήματα, είχε να αντιμετωπίσει και την κατάσταση στην Κρήτη, που βρισκόταν τότε υπό οθωμανικό ζυγό.

Με την παρουσία ελληνικών δυνάμεων στην Κρήτη, που είχαν σταλεί για να βοηθήσουν την Κρητική επανάσταση , ο Σουλτάνος κήρυξε τον πόλεμο κατά της Ελλάδας , στις 5 Απριλίου 1897.

Οι Οθωμανοί συγκέντρωσαν στρατιωτική δύναμη, αποτελούμενη από 121.500 άνδρες και 1.300 ιππείς, με αρχηγό τον Ετέμ Πασά και γερμανούς συμβούλους. Οι ελληνικές δυνάμεις παρέταξαν 54.000 άνδρες και 500 ιππείς, με επικεφαλής τον διάδοχο Κωνσταντίνο.

Οι Οθωμανοί νίκησαν τις ελληνικές δυνάμεις στον Τύρναβο (12 Απριλίου). Οι έλληνες στρατιώτες υποχώρησαν άτακτα και συμπτύχθηκαν στα Φάρσαλα. Η Λάρισα αφέθηκε στην τύχη της και καταλήφθηκε από τους Τούρκους στις 13 Απριλίου,

Την ίδια μέρα, τουρκική δύναμη κατευθύνθηκε στο Βελεστίνο, όπου αντιμετωπίστηκε από τον Συνταγματάρχη Σμολένσκη και την ταξιαρχία του.

Οι Έλληνες υπέστησαν και νέα ήττα στα Φάρσαλα, στις 24 Απριλίου, Σε μια τελευταία προσπάθεια, ο Σμολένσκης, που αποδείχθηκε ο πιο αξιόπιστος στρατιωτικός, διατάχθηκε από τον Κωνσταντίνο να κρατήσει το πέρασμα στις Θερμοπύλες. Δεν χρειάστηκε, γιατί επενέβησαν οι Μεγάλες Δυνάμεις.

Ο τσάρος Νικόλαος Β', συγγενής του έλληνα βασιλιά Γεωργίου Α', έπεισε τον Σουλτάνο να διατάξει κατάπαυση του πυρός. Το σχετικό πρωτόκολλο υπογράφτηκε στο χωριό Ταράτσα της Λαμίας στις 8 Μαΐου 1897, με τους Οθωμανούς να έχουν ανακαταλάβει όλη τη Θεσσαλία.ο οριστικό τέλος του ελληνοτουρκικού πολέμου γράφτηκε στις 22 Νοεμβρίου 1897 στην Κωνσταντινούπολη, με καταρρακωμένο το γόητρο της χώρας και την υπερηφάνεια των Ελλήνων. Ο Θεόδωρος Δηληγιάννης είχε παραιτηθεί υπό το βάρος της ήττας και τη Συνθήκη της Κωνσταντινούπολης υπέγραψε ο Αλέξανδρος Ζαΐμης.

Με τη συμφωνία, που επεξεργάστηκαν οι Μεγάλες Δυνάμεις, οι εδαφικές απώλειες για την Ελλάδα ήταν μικρές, αφού επανέκτησε τη Θεσσαλία, την οποία είχε χάσει στο πεδίο της μάχης.Το θετικό για τις εθνικές διεκδικήσεις ήταν η αποχώρηση των Οθωμανών από την Κρήτη, η οποία απέκτησε την αυτονομία της (1898), πρώτο στάδιο για την ενσωμάτωσή της στην Ελλάδα (1913).

Το μάθημα με αφήγηση

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4
Η Ελλάδα στα τέλη του 19ου αιώνα

Ιστορία ΣΤ΄  Τάξης

Τέταρτη Ενότητα  
Η Ελλάδα στον 19ο αιώνα

Παρουσίαση

η ελλαδα στα τελη του 19ου αιωνα from argisdrougas

Σχεδιαγράμματα

QUIZ

Ερωτήσεις & Απαντήσεις

Κεφάλαιο 1  Η Αναγέννηση και η Θρησκευτική Μεταρρύθμιση

Κεφάλαιο 2  Από τις Γεωγραφικές Ανακαλύψεις στο Διαφωτισμό

Κεφάλαιο 3  Η Αμερικανική και η Γαλλική Επανάσταση

Ενότητα Α:  Οι εξελίξεις στην Ευρώπη κατά τους Νεότερους Χρόνους (μέσα 15ου αιώνα - αρχές 19ου αιώνα)

Κεφάλαιο 1   Η κατάκτηση της ελληνικής Χερσονήσου

Κεφάλαιο 2  Οι συνθήκες ζωής των υποδούλων

Κεφάλαιο 3 Η θρησκευτική και η πολιτική οργάνωση των Ελλήνων

Κεφάλαιο 4   Οι Κλέφτες και οι Αρματολοί

Κεφάλαιο 5   Η οικονομική ζωή

Κεφάλαιο 6  Οι Έλληνες των παροικιών και των Παραδουνάβιων Ηγεμονιών

Κεφάλαιο 7  Οι δάσκαλοι του Γένους

Κεφάλαιο 8    Ο Ρήγας Βελεστινλής και ο Αδαμάντιος Κοραής

Κεφάλαιο 9  Τα κυριότερα επαναστατικά κινήματα

Κεφάλαιο 10   Οι αγώνες των Σουλιωτών

Επαναληπτικό Β΄ενότητας  Οι Έλληνες κάτω από την οθωμανική και τη λατινική κυριαρχία (1453-1821)

Επαναληπτικό Α΄ενότητας Οι εξελίξεις στην Ευρώπη κατά τους Νεότερους Χρόνους

  Ενότητα Β: Οι Έλληνες κάτω από την οθωμανική και τη λατινική κυριαρχία (1453-1821)



ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1.  Η Φιλική Εταιρεία

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2.Η εξέγερση στη Μολδοβλαχία

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3. Η επανάσταση στην Πελοπόννησο

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6. Η επανάσταση στην Ήπειρο, τη Θεσσαλία και τη Μακεδονία

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5. Η επανάσταση στα νησιά του Αιγαίου

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4. Η επανάσταση στη Στερεά Ελλάδα

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7. Η άλωση της Τριπολιτσάς

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8. Οι αγώνες του Κανάρη

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 12. Η δεύτερη πολιορκία του Μεσολογγίου –  ο Διονύσιος Σολωμός

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 11.  Ο Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο - ο Παπαφλέσσας

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 10. Ο Μάρκος Μπότσαρης

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 13.  Οι αγώνες του Καραϊσκάκη

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 14. Ο Φιλελληνισμός

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 15. Η παρέμβαση των Μεγάλων Δυνάμεων και η Ναυμαχία του Ναυαρίνου

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 18. Το τέλος της Επανάστασης και η ελληνική ανεξαρτησία

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 17. Ο Ιωάννης Καποδίστριας και το έργο του

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 16.  Οι Εθνοσυνελεύσεις και η πολιτική οργάνωση του Αγώνα

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 9.  Η εκστρατεία του Δράμαλη - Δερβενάκια

   Ενότητα Γ:  Η Μεγάλη Επανάσταση (1821-1830)

Επαναληπτικό Γ΄ενότητας Η Μεγάλη Επανάσταση (1821-1830)

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1.  Η βασιλεία του Όθωνα - ο Ιωάννης Κωλέττης


ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2. Η βασιλεία του Γεωργίου Α' - ο Χαρίλαος Τρικούπης

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3. Επαναστατικά κινήματα στη Μακεδονία και την Κρήτη


ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6.  Η κρίση στα Βαλκάνια

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5. Η Θράκη, η Μικρά Ασία και ο Πόντος, ακμαία ελληνικά κέντρα

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4. Η Ελλάδα στα τέλη του 19ου αιώνα

Ενότητα Δ: Η Ελλάδα στον 19° αιώνα

Επαναληπτικό Δ΄ενότητας Η Ελλάδα στον 19ο αιώνα

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1. Από τον Ελληνοτουρκικό Πόλεμο του 1897 στον Μακεδονικό Αγώνα

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2.Το κίνημα στο Γουδί και η κυβέρνηση Βενιζέλου

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3.Οι Βαλκανικοί Πόλεμοι

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6. Ο Μεσοπόλεμος

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5. Η Μικρασιατική Εκστρατεία και η Καταστροφή

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4. Η Ελλάδα στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7. Το Αλβανικό Έπος

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8. Η γερμανική επίθεση και ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 9. Μία δεκαετία αγώνων και θυσιών για την ελευθερία (1941-1949)

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 12. Η Ελλάδα και η ευρωπαϊκή της πορεία

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 11. Το Κυπριακό ζήτημα

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 10. Η μεταπολεμική ανασυγκρότηση της Ελλάδας

Επαναληπτικό Ε΄ενότητας Η Ελλάδα στον 20ο αιώνα

Ενότητα Ε: Η Ελλάδα στον 20° αιώνα

Ερωτήσεις & Απαντήσεις

QUIZ

Wordwall1

Η Ελλάδα στα τέλη του 19ου αιώνα