Ο Λόρδος Βύρων στο νεκροκρέββατό του. Στον πίνακα αυτό ο Λόρδος Βύρων απεικονίζεται νεκρός δαφνοστεφανωμένος ως αρχαίος Έλληνας.
Τα τελευταία λόγια του Μπάιρον ήταν για την Ελλάδα: «Έδωσα στην Ελλάδα τον χρόνο μου, την περιουσία μου, την υγεία μου. Τώρα της δίνω και τη ζωή μου. Τι παραπάνω μπορούσα να κάνω;»
Θ. Βρυζάκης, Η υποδοχή του Λόρδου Βύρωνα. 1861. Εθνική Πινακοθήκη. Αθήνα.
Ο πρόεδρος των II.Π.Α. Μονρόε
Δίπλωμα του γαλλικού φιλελληνικού κομιτάτου
Έρανος για τον Αγώνα των Ελλήνων , Γαλλία 1826
Πικάσο, Γυναικείο Κεφάλι, 1939, ελαιογραφία σε ύφασμα.
Δωρεά του καλλιτέχνη προς τιμή των Ελλήνων, στο Hommage à la Grèce. Το έργο εκλάπη πρόσφατα (Ιανουάριος 2012) από την Εθνική Πινακοθήκη.
Σπάθη φιλέλληνα (Ιστορικό Αρχείο Σκιαθά)
Οι Φιλέλληνες ζωγράφοι
Ελληνική Eπιτροπή στην οποία προεδρεύει ο Σατωμπριάν (Comite Grec preside par mr de Chateaubriand
Έρανος για τον Αγώνα των Ελλήνων Γαλλικό κεραμικό πιάτο
Ξύλινο κουτί με ζωγραφική φιλελληνική παράσταση ζεύγους που φορεί ελληνικές ενδυμασίες, του α' μισού του 19ου αιώνα
Φιλελληνική βεντάλια, 1826
Ξύλινη ταμπακέρα με δέρμα και ζωγραφική παράσταση που αντιγράφει τον πίνακα «Kαραούλι» του Θεόδωρου Bρυζάκη
Η τελευταία μέρα του Μεσολογγίου Πρόγραμμα παράστασης στη Σκάλα του Μιλάνου (1836)
Ηδύποτο των γενναίων Ελλήνων Ετικέτα γαλλικού λικέρ
Ποιοί είναι οι Φιλέλληνες καλλιτέχνες; Πώς απεικόνισαν την Επανάσταση του 1821;
Ένα πολύ ενδιαφέρον αφιέρωμα στους φιλέλληνες ζωγράφους , με στοιχεία για τη ζωή τους και πίνακές τους , από το Art noise
"Η Ελλάς Ευγνωμονούσα γράφει εις την πλάκα της Αθανασίας τα ονόματα των αγωνισθέντων υπέρ της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΤΗΣ ΦΙΛΕΛΛΗΝΩΝ."
«Φιλελληνισμός», είναι ένας όρος που μαρτυρείται ήδη από το 1761.
Από τα τέλη του 18ου αιώνα δήλωνε την ιδεολογική και πολιτική κίνηση που αναπτύχθηκε κυρίως στις ευρωπαϊκές χώρες και στην Αμερική και αποσκοπούσε τόσο στην ηθική όσο και στην υλική ενίσχυσητου ελληνισμού κατά την Τουρκοκρατία και κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του 1821.
Ο ιδεαλισμός είναι φιλοσοφική θεωρία που υποστηρίζει πως το "ον", ο υλικός κόσμος, η πραγματικότητα, δεν υπάρχει παρά μόνο στην ιδέα, τη νόηση, και ότι δεν υπάρχει πραγματικότητα ανεξάρτητη από τη σκέψη (ακριβώς τα αντίθετα υποστηρίζει ο υλισμός).
Στους Φιλέλληνες συγκαταλέγονται:
●Ρομαντικοί ιδεαλιστές.
●Λάτρεις της αρχαίας Ελλάδας.
●Πολιτικοί.
●πρώην στρατιωτικοί.
●Διωκόμενοι για τη δράση τους επαναστάτες.
●Έμποροι, τραπεζίτες.
●Μέλη εκπαιδευτικών ή θρησκευτικών ιδρυμάτων.
●Ευγενείς όπως ο Ιταλός κόμης Σανταρόζα.
Σαντόρε ντι Σανταρόζα
Ο Κόμης Σαντόρε ντι Σανταρόζα (1783 - 1825), ήταν Ιταλός στρατιωτικός, επαναστάτης, τιτλούχος και σπουδαίος φιλέλληνας, που σκοτώθηκε κατά την Ελληνική Επανάσταση του 1821.
Στις 8 Μαΐου στην επίθεσητου Ιμπραήμ κατά της Σφακτηρίας, τραυματίσθηκε βαριά, αρνούμενος όμως να παραδοθεί και ένας Αιγύπτιος στρατιώτης τον σκότωσε.
Η προσφορά των Φιλελλήνων στην ελληνική Επανάσταση .
●Περισσότεροι από 1.200 Ευρωπαίοι παίρνουν μέρος σε μάχες εναντίον των Τούρκων.
●Είναι κυρίως Ευρωπαίοι (Γερμανοί, Γάλλοι, Ιταλοί, Πολωνοί, Ελβετοί, Άγγλοι) .
Οι πρώτες αποστολές στην Ελλάδα
●Η πρώτη αποστολή φιλελλήνων φτάνει τον Ιούνιο του 1821, με έξοδα του Δημήτριου Υψηλάντη.
●Ηδεύτερη αποστολή φτάνει δύο μήνες αργότερα με επικεφαλής τον Τόμας Γκόρντον, εύπορο βρετανό αξιωματικό.
Το τάγμα των Φιλελλήνων
●Συγκροτείται τον Μάιο του 1822, με βάση τους γαλλικούς στρατιωτικούς κανονισμούς.
●Συμμετέχει στη μάχη του Πέτα και διαλύεται έχοντας μεγάλες απώλειες.
Τόμας Γκόρντον
Θωμάς Γκόρντον (Thomas Gordon, 1788 - 20 Απριλίου 1841) – ήταν Βρετανός συνταγματάρχης, ιστορικός και φιλέλληνας.
Ο Γκόρντον έφτασε στην επαναστατημένη Ελλάδα τον Αύγουστο του 1821, φέρνοντας μαζί του μερικά όπλα και πυρομαχικά, και μερικούς αξιωματικούς του πυροβολικού. Ο Δημήτριος Υψηλάντης τον δέχτηκε έξω από την πόλη της Τρίπολης με τιμές και του ανέθεσε να συγκροτήσει σώμα από Έλληνες και Φιλέλληνες.
Οι Φιλέλληνες στο εξωτερικό
●Σχηματίζονται φιλελληνικές επιτροπές (κομιτάτα) σε μεγάλες πόλεις του εξωτερικού.
●Σκοπός: Η ενίσχυση του αγωνιζόμενου ελληνικού λαού.
●Συγκεντρώνονται και στέλνονται χρήματα, τροφές και πολεμοφόδια.
●Παρέχεται ηθική υποστήριξη με δημοσιεύσεις σε έντυπα και εφημερίδες, καλλιτεχνικά έργα και συναυλίες.
Φρανσουά Ρενέ ντε Σατωμπριάν
Γάλλος συγγραφέας (1768-1848), πολιτικός, διπλωμάτης και φιλέλληνας.
Μέλος του παρισινού φιλελληνικού κομιτάτου, που ιδρύθηκε το 1825. δημοσίευσε την ίδια χρονιά το έργο «Σημείωμα για την Ελλάδα» και το «Κάλεσμα υπέρ της ιερής υπόθεσης των Ελλήνων», με στόχο να ασκήσει πίεση στην εξουσία μέσω της κοινής γνώμης.
Τα πρώτα φιλελληνικά σωματεία εμφανίστηκαν τον Αύγουστο του 1821 στη Βέρνη της Ελβετίας και τη Στουτγάρδη της Γερμανίας.
Στη Γαλλία και στην Αγγλία η ίδρυση κομιτάτων καθυστέρησε έως το 1823.
Το 1825 παρουσιάστηκε έντονη φιλελληνική κίνηση. Ιδρύθηκε το Κομιτάτο του Παρισιού, η Societe Philanthropique en faveur des Grecs και το Κομιτάτο της Μασσαλίας.
'Aλλωστε, η Ελλάδα είχε βρει θερμό υποστηρικτή στο γαλλικό Κοινοβούλιο, στο πρόσωπο του Francois Rene Chateaubriand.
Το 1825, ο αξιωματικός του βοναπαρτικού στρατού, Κάρολος Φαβιέρος ανέλαβε να συντονίσει το νέο κύμα εθελοντών που αποτελείτο από Ιταλούς καρμπονάρους και Γάλλους βοναπαρτιστές, όπως ήταν και ο ίδιος άλλωστε.
●Υπάρχει ενθουσιώδης δραστηριότητα φοιτητών και εμπόρων.
●Δημιουργούνται Φιλελληνικές Επιτροπές (Κομιτάτα) με κύριο στόχο την περίθαλψη Ελλήνων προσφύγων.
●Πρωτοστατούν πανεπιστημιακοί καθηγητές όπως ο Κρουγκ, που αρθρογραφούν υπέρ της Επανάστασης,
●αλλά και τραπεζίτες σαν τον οικονομολόγο Ιωάννη Εϋνάρδο.
Ιωάννης-Γαβριήλ Εϋνάρδος
Ελβετός τραπεζίτης, φιλέλληνας, τιμημένος με τον τίτλο του ευεργέτη του ελληνικού έθνους και πρωτοπόρος φωτογράφος.
Κατά την επανάσταση του '21 διέθεσε τεράστια ποσά υπέρ των Ελλήνων και παρενέβη επανειλημμένα στην ευρωπαϊκή διπλωματία υπέρ τών ελληνικών δικαίων. Μετά την δολοφονία του Καποδίστρια επέδειξε προσωπικό ενδιαφέρον για την συγκρότηση της ελληνικής εθνικής οικονομίας και συνέβαλε καταλυτικά στην ίδρυση της Εθνικής Χρηματιστικής Τράπεζας, της οποίας διατέλεσε και επίτιμος διοικητής.
Το 1847 αντιμετώπισε με σθένος τις υπερβολικές απαιτήσεις των Άγγλων τραπεζιτών για το δάνειό τους του 1832 προς την Ελλάδα και πλήρωσε ο ίδιος μισό εκατομμύριο χρυσά φράγκα για να τους ικανοποιήσει.
Γαλλία, Αγγλία, Βέλγιο και Ολλανδία
●Δημιουργούνται παρόμοιες επιτροπές.
●Μέλη γίνονται σημαντικές προσωπικότητες, όπως ο Γάλλος συγγραφέας Βίκτωρ Ουγκώ και ο Άγγλος ποιητής λόρδος Μπάιρον.
Ο Βίκτωρ Ουγκώ (1802 –1885) ήταν Γάλλοςμυθιστοριογράφος, ποιητής και δραματουργός, ο πλέον σημαντικός και προβεβλημένος εκπρόσωπος του κινήματος του γαλλικού ρομαντισμού.
Ήταν ανάμεσα στους ένθερμους υποστηρικτές της ελληνικής υπόθεσης. Εκφράζει τις ιδέες του, στην ποιητική συλλογή «Τα Ανατολίτικα», που κυκλοφορεί το 1829, με αναφορές στην Ελληνική Επανάσταση και σε κορυφαία γεγονότα, όπως η Σφαγή της Χίου.
Ο φιλελληνισμός του, καθώς και εκείνος του Σατωμπριάν, αναγνωρίστηκε αργότερα από τους Έλληνες λογίους με πληθώρα μεταφράσεων, αναφορών και αφιερωμάτων σε λογοτεχνικά έντυπα.
Ο Λόρδος Βύρων ήταν Άγγλος ποιητής, από τους σημαντικότερους φιλέλληνες.
Απεβίωσε στις 19 Απριλίου του 1824 στο Μεσολόγγι, ύστερα από πυρετό. ήταν τότε μόνο 37 ετών.
Η συμβολή του στον Αγώνα της Ανεξαρτησίας υπήρξε μεγάλη. Τόσο με το ποιητικό του έργο όσο και με την παρουσία του ενίσχυσε το φιλελληνικό ρεύμα.
Στην Αμερική
●Ο πρόεδρος των II.Π.Α. Μονρόε βγάζει διάγγελμα υπέρ του αγώνα των Ελλήνων για την ανεξαρτησία τους (τέλη του 1823).
●Παρόλα αυτά το φιλελληνικό ενδιαφέρον περιορίζεται κυρίως στη συγκέντρωση και αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας.
Δούκισσα της Πλακεντίας
Η Σοφί ντε Μαρμπουά Λεμπρέν, Δούκισσα της Πλακεντίας, υπήρξε φιλελληνίδαΑμερικανίδα, κόρη Γάλλου διπλωμάτη και σύζυγος του Δούκα της Πλακεντίας, (Πιατσέντσα), πόλης στη βόρεια Ιταλία που είχε κατακτήσει ο Ναπολέων.
Κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης, τόσο η ίδια όσο και η κόρη της, διέθεσαν πολλά χρήματα στον αγώνα και διακρίθηκαν για τον φιλελληνισμό τους: συγκεκριμένα έγινε ενεργό μέλος του Φιλελληνικού Κομιτάτου πουλώντας τα κοσμήματά της .
Οι φιλέλληνες για να συγκεντρώσουν χρήματα έκαναν εράνους , συναυλίες , θεατρικές παραστάσεις , κατασκεύαζαν διάφορα αντικείμενα (πιάτα , ταμπακιέρες μέχρι και μεγάλα ακριβά ρολόγια) τα οποία πουλούσαν , πίνακες ζωγραφικής κτλ.