To συνέδριο της Ιεράς Συμμαχίας στην Βερόνα (1822)
Γελοιογραφία της εποχής για τo συνέδριο της Ιεράς Συμμαχίας στην Βερόνα (1822)
Σκοπός της Ιεράς Συμμαχίας η καταστολή κάθε επαναστατικού κινήματος.
«Ο Πατριάρχης Γρηγορίος Ε΄ συρόμενος στην αγχόνη», Λεπτομέρεια από τον πίνακα του Νικηφόρου Λύτρα
Αθηναϊκή οικογένεια επιστρέφει στα ερείπια του σπιτιού της
(πίνακας του Θ. Βρυζάκη, περ.1845)
Η Συνθήκη του Λονδίνου, που υπογράφηκε στην αγγλική πρωτεύουσα τον Ιούλιο του 1827
1827: Αγγλία, Γαλλία και Ρωσία υπογράφουν τη Συνθήκη του Λονδίνου, με την οποία αναγνωρίζουν την αυτονομία της Ελλάδος ως φόρου υποτελής στον Σουλτάνο. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία απορρίπτει τη συνθήκη.
Κόδριγκτον, Άγγλος ναύαρχος , αρχηγός του στόλου στη ναυμαχία.
Χέυδεν Ρώσος ναύαρχος, ολλανδικής καταγωγής,
Δεριγνύ Γάλλος ευγενής, ναύαρχος του γαλλικού στόλου
Ο Βρετανός ναύαρχοςΚόδριγκτον(κέντρο) για τη διαπραγμάτευση με τον Μεχμέτ ΑλίΠασάστο παλάτιτου τελευταίουστην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου(1828). Στον απόηχοτου Ναβαρίνου, διαπραγματεύεται την απόσυρση των Αιγυπτίων από την Πελοπόννησο, αλλά χρειάστηκε ένας χρόνοςγια να το επιτύχει.
Ο Ιμπραήμ αρχηγός του Τουρκοαιγυπτιακού στόλου
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 14 Η παρέμβαση των Μεγάλων Δυνάμεων και η Ναυμαχία του Ναυαρίνου
Ιερά Συμμαχία
Η Ιερή Συμμαχία, ονομάστηκε το σύμφωνο που υπέγραψαν στις 26 Σεπτεμβρίου 1815 στο Παρίσι, με πρωτοβουλία της Ρωσικής κυβερνήσεως ο τσάρος της Ρωσίας Αλέξανδρος ο Α`, ο αυτοκράτορας της Αυστρίας Φραγκίσκος ο Α` και ο βασιλιάς της Πρωσίας Φρειδερίκος Γουλιέλμος ο Γ`.
Νους και ψυχή της συμμαχίας ήταν ο αυστρισκός καγκελάριος Κλέμενς φον Μέτερνιχ.
Στην συμφωνία, προσχώρησε το Νοέμβριο του 1815 και η Γαλλία με το βασιλιά Λουδοβίκο ΙΗ΄και αργότερα όλες σχεδόν οι Ευρωπαϊκές χώρες , πλην του Σουλτάνου.
Σκοπός του ήταν η κατάπνιξη των φιλελεύθερων ιδεών και κινημάτων που φούντωσαν μετά τη γαλλική επανάσταση στην Ευρώπη, η διατήρηση της πολιτικής κατάστασης όπως αυτή δημιουργήθηκε με το Συνέδριο της Βιέννης, και η συνένωση των ηγεμόνων των κρατών.
Ο Μέτερνιχ
Η Ιερή Συμμαχία συγκροτείται το 1815 από τις Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής (Ρωσία, Πρωσία, Αυστρία, Αγγλία, Γαλλία).
Με κοινές αποφάσεις σε συνέδρια το 1821 και το 1822, δηλώνουν αντίθεση απέναντι σε οποιοδήποτε επαναστατικό κίνημα.
Καταδικάζεται το ξέσπασμα της ελληνικής Επανάστασης το 1821.
Η καταδίκη της επανάστασης από την Ιερή Συμμαχία
Το Συνέδριο της Βερόνας
Το τέταρτο συνέδριο της Ιερής Συμμαχίας πραγματοποιήθηκε από τις 20 Οκτωβρίου έως τις 14 Δεκεμβρίου του 1822 στη Βερόνα της Ιταλίας. Αντιπροσωπεία των επαναστατημένων Ελλήνων με επικεφαλής τον Παλαιών Πατρών Γερμανό, τον Γεώργιο Μαυρομιχάλη, τον Ανδρέα Μεταξά και τον Φιλέλληνα Γάλλο πλοίαρχο Ζουρντέν μετέβη στην ιταλική πόλη, προκειμένου να εκθέσει τις ελληνικές θέσεις, αλλά δεν έγινε δεκτή από τους συνέδρους. Το συνέδριο καταδίκασε την ελληνική Επανάσταση, τη χαρακτήρισε όμως ως «μεγάλο πολιτικό γεγονός». Ήταν η τελευταία φορά που η Ιερή Συμμαχία εμφανίσθηκε ενωμένη ως προς το Ελληνικό Ζήτημα.
Διατάραξη των Ρωσοτουρκικών σχέσεων
Ο Ρώσος πρεσβευτής αναχωρεί από την Κωνσταντινούπολη (καλοκαίρι 1821)
Αφορμές:
Ο απαγχονισμός του Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε' το Πάσχα του 1821 και
Οι διώξεις των Ελλήνων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
1823 - Αλλαγή στάσης Άγγλων & Ρώσων
Τα συμφέροντα των Μεγάλων Δυνάμεων και ο ανταγωνισμός μεταξύ τους αλλάζουν τη στάση τους στο Ελληνικό Ζήτημα.
Η αγγλική πολιτική γίνεται φιλική προς τους Αγωνιζόμενους Έλληνες.
Η Ρωσία δεν θέλει να αφήσει στους Άγγλους την πρωτοβουλία και αναγκάζεται να αλλάξει κι εκείνη στάση υπέρ των Ελλήνων.
1827 - Η συνθήκη του Λονδίνου
Οι Μεγάλες Δυνάμεις αποφασίζουν να μεσολαβήσουν για την επίλυση του Ελληνικού Ζητήματος.
Αγγλία, Γαλλία και Ρωσία υπογράφουν τη συνθήκη.
Τούρκοι και Έλληνες καλούνται να κάνουν ανακωχή και να αρχίσουν διαπραγματεύσεις για τη δημιουργία αυτόνομου ελληνικού κράτους.
Αν οι όροι της Συνθήκης δεν γίνουν δεκτοί, οι Μεγάλες Δυνάμεις μπορούν να επέμβουν με οποιονδήποτε τρόπο, ακόμα και με στρατιωτική βία.
Οι Τούρκοι απορρίπτουν τη Συνθήκη.
Η ναυμαχία του Ναυαρίνου
Με την άρνηση του Σουλτάνου, οι Μεγάλες Δυνάμεις βρίσκουν την αφορμή που έψαχναν.
Αγγλικά, Γαλλικά και Ρωσικά πλοία φτάνουν στην Πύλο(Πελοπόννησος) για να εφαρμόσουν τους όρους της Συνθήκης.
Ναύαρχοι του στόλου είναι οι Κόδριγκτον, Δεριγνύ και Χέυδεν.
Στη ναυμαχία που ακολουθεί ( 20 Οκτωβρίου 1827) οι ενωμένοι συμμαχικοί στόλοι , καταστρέφουν τον Τουρκοαιγυπτιακό στόλο ολοκληρωτικά.
Η Ναυμαχία του Ναυαρίνου
Η ναυμαχία που "ανέστησε" την Επανάσταση
Είναι η τελευταία σημαντική ναυμαχία στην ιστορία που διεξήχθη εξ ολοκλήρου με ιστιοφόρα σκάφη. Ποτέ στην ιστορία του πολέμου των κανονιοφόρων ιστιοφόρων δεν βρέθηκαν τόσα πολλά πλοία, με τόσο μεγάλη δύναμη πυρός, συγκεντρωμένα σε ένα τόσο περιορισμένο χώρο.
Ο τουρκοαιγυπτιακός στόλος διέθετε συνολικά 89 πολεμικά πλοία, με 2.240 πυροβόλα, ενώ ο συμμαχικός δεν αριθμούσε περισσότερα από 27 πλοία (12 αγγλικά, 8 ρωσικά και 7 γαλλικά) με 1.324 πυροβόλα ισχυρότερα όμως από εκείνα του αντιπάλου του.
Οι απώλειες των Οθωμανών υπολογίζονταν σε 6.000 ενώ μόνο πάνω στην τουρκική και αιγυπτιακή ναυαρχίδα οι νεκροί και οι τραυματίες ήταν περίπου 1.000. Από τη συμμαχική πλευρά οι νεκροί και τραυματίες ήταν 654 άνδρες εκ των οποίων 272 Βρετανοί, 184 Γάλλοι και 198 Ρώσοι. Ο Δεριγνύ ανέφερε ότι "στην ιστορία δεν υπήρξε μεγαλύτερη καταστροφή στόλου".
Λεπτομερείς περιγραφές της μάχης αναφέρουν ότι τα πλοία ήταν τόσο κοντά μεταξύ τους, ώστε εμπλέκονταν τα ξάρτια τους οι δε ναύτες πυροβολούσαν και με τα πιστόλια τους.
Η νίκη του στόλου των συμμαχικών δυνάμεων στο Ναυαρίνο ήταν καθοριστική και επιτάχυνε τις εξελίξεις, οδηγώντας τελικά στην απελευθέρωση της Ελλάδας.