Η φιλία αναμφισβήτητα είναι μια από τις ομορφότερες εμπειρίες στη ζωή των ανθρώπων. Η σχέση που δημιουργούμε με τους φίλους μας, είναι σχέση σημαντική και πολύτιμη γιατί μπορεί να μας συντροφεύει για πάντα!
Όλα τα παιδιά θέλουν να έχουν φίλους. Εσύ ποια πιστεύεις ότι είναι τα γνωρίσματα της αληθινής φιλίας;
Ποια είναι τα γνωρίσματα μιας αληθινής φιλίας
φίλος ο θηλ. φίλη - άτομο με το οποίο αναπτύσσει κάποιος μια (στενή) κοινωνική σχέση, η οποία βασίζεται στην αμοιβαία αγάπη, συμπάθεια, εκτίμηση:αυτός που του αρέσει ιδιαίτερα κτ., που ενδιαφέρεται ή ασχολείται συστηματικά με αυτόΌμιλος φίλων θαλάσσης φιλαράκος ο YΠΟKΟΡ φιλαράκι το YΠΟKΟΡ
φιλεύω προσφέρω σε κπ. κτ.: α. ως κέρασμαβ. ως φιλοδώρημα
φιλιώνω αποκαθιστώ τις σχέσεις μεταξύ κάποιων , αποκαθιστώ τις σχέσεις μου με κπ. ή με κάποιους που ήμουν μαλωμένος· συμφιλιώνομαι, μονοιάζω
φιλώ αγγίζω με τα χείλια για να εκδηλώσω έρωτα, αγάπη, σεβασμό κτλ. προς κάποιο πρόσωπο ή αντικείμενο - Φίλησε τη θαυματουργή εικόνα , φιλί , φίλημα
φίλαθλος -η -ο ενδιαφέρεται και παρακολουθεί συστηματικά τα αθλητικά γεγονότα και αγωνίσματα:
Φιλαλήθεια η ιδιότητα αυτού που αγαπά, που λέει πάντα την αλήθεια
φιλαλήθης οπου αγαπά, που λέει (πάντα) την αλήθεια· (πρβ. ειλικρινής).
φιλαλληλία η η φιλανθρωπία2, ο αλτρουισμός.
φιλαναγνώστης ο φιλαναγνώστρια αυτός που του αρέσει το διάβασμα,
φιλανθρωπία η βοήθεια(οικονομική κυρίως) προς ανθρώπους που έχουν ανάγκη·~η αγάπη προς τον άνθρωπο
φιλάνθρωπος -η -ο που βοηθάει (οικονομικά κυρίως) τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη
φιλανθρωπικός -ή -ό Φιλανθρωπικό ίδρυμα
φιλαργυρία η η παθολογική αγάπη για το χρήμα, η φιλοχρηματία φιλάργυρος -η -ο φιλαρέσκεια η η επιθυμία και η προσπάθεια κάποιου να αρέσει, να φαίνεται ωραίος φιλάρεσκος -η -ο φιλάσθενος -η -ο που προσβάλλεται εύκολα από ασθένειες,
φιλειρηνικός -ή -ό που αγαπάει την ειρηνική, την ήσυ χη ζωή φιλελεύθερος -η -ο που αγαπάει την ελευθερία
φιλέλληνας ο ξένος υπήκοος που συμπαθεί και υποστηρίζει τους Έλληνες και την Ελλάδα ANT μισέλληνας, ανθέλληνας φιλελληνικός -ή -ό φιλελληνισμός φιλεύσπλαχνος -η -ο που συμπαθεί, φροντίζει και βοηθάει αυτούς που έχουν ανάγκη
φιλία ηη στενή κοινωνική σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα σε δύο ή περισσότερα άτομα ANT έχθρα, εχθρότητα φιλικός -ή -ό Φιλική συζήτηση / κουβέντα
φιλοδοξία ηη αγάπη, η επιδίωξη της δόξας, της φήμης, της ανάδειξης φιλόδοξος -η -ο , φιλοδοξώ φιλοδώρημα μικρό χρηματικό ποσό που δίνουν ως δώρο οι πελάτες σε κπ. υπάλληλο (ξενοδοχείου, εστιατορίου, καφενείου, κινηματογράφου κτλ.) για την περιποίηση ή την εξυπηρέτηση που αυτός τους προσφέρει· πουρμπουάρ: φιλοδωρώ δίνω φιλοδώρημα σε κπ φιλοζωικός -ή -όπου σχετίζεται με το ζωόφιλο ή με τη ζωοφιλία φιλόζωος -η -ο ο ζωόφιλος
φιλολαϊκός -ή -όπου ευνοεί, που υπηρετεί τα λαϊκά συμφέροντα
φιλολογία η επιστήμη με αντικείμενο τη γλώσσα και τη λογοτεχνία
φιλολογικός -ή -όφιλόλογος ο φιλομάθεια η η αγάπη, το ενδιαφέρον για μάθηση φιλόμουσος -η -ο που αγαπάει τη μουσική,
φιλονικία η καβγάς, τσάκωμα, μάλωμα, λογομαχία φιλονικώ φιλοξενία η 1. η προθυμία στην υποδοχή και κυρίως στη δωρεάν παροχή στέγης, τροφής και περιποίησης σε ένα ή σε περισσότερα άτομα κατά την προσωρινή τους παραμονή σε ξένο σπίτ2α. η δωρεάν παροχή στέγης, τροφής και περιποίησηςεπί πληρωμή παροχή υπηρεσιών: φιλόξενος -η -ο φιλοξενούμενος -η -οφιλοξενώ φιλοπατρία ηη αγάπη προς την πατρίδα· πατριωτισμός φιλόπατρις ο
φιλοπερίεργος -η -ο που είναι υπερβολικά περίεργος
φιλοπόλεμος -η -ο που αγαπάει τον πόλεμο ANT φιλειρηνικός: φιλόπονος -η -οπου μοχθεί, που είναι επιμελής και ευσυνείδητος σε κάθε εργασιακή (πνευματική αλλά και χειρωνακτική) δραστηριότητά του. ANT φυγόπονος. φιλοπρόοδος -η -ο που οι ιδέες του, οι δραστηριότητές του τείνουν, συμβάλλουν στην πρόοδο ή την επιδιώκουν: φιλόπτωχος -η -ο που βοηθάει, που συντρέχει τους φτωχούς φιλοσοφημένος -η -οπου αντιμετωπίζει τα πράγματα μέσα από έναν ιδιαίτερο, προσωπικά συγκροτημένο τρόπο σκέψης και θεώρησης, βασισμένο στη γνώση και στην εμπειρία:φιλοσοφία η η επιδίωξη της γνώσης, η αναζήτηση της αλήθειας σχετικά με το νόημα της ζωής, την ουσία του κόσμου και τη θέση του ανθρώπου στον κόσμο φιλοσοφικός -ή -όφιλόσοφος ο φιλοσοφώ φιλόστοργος -η -οπου νιώθει στοργή, που γίνεται ή που ενεργεί με στοργή· στοργικός φιλοτελισμός ο η ενασχόληση που σχετίζεται με τη γνώση, με τη συλλογή (και την εμπορία) των γραμματοσήμων φιλοτελιστής ο φιλότεχνος -η -ο αυτός που αγαπάει την τέχνη και ειδικότερα τις καλές τέχνες και τα εικαστικά φιλοτεχνώ κατασκευάζω ή επεξεργάζομαι κτ. με επιμέλεια, με ζήλο και μαστοριά και με προθέσεις κυρίως αισθητικές, καλλιτεχνικές: Tο έργο είναι φιλοτεχνημένο από γνωστό γλύπτη.
φιλότιμο το 1. αυξημένη ευαισθησία, ως στοιχείο του χαρακτήρα κάποιου σε σχέση με την προσωπική τιμή, την αξιοπρέπειά του και γενικότερα με την εικόνα που σχηματίζουν οι άλλοι γι΄ αυτόν: Για έναφιλότιμο ζει ο άνθρωποςH ελληνική λέξη “φιλότιμο” δεν έχει ακριβή μετάφραση στις ξένες γλώσσες. 2. προθυμία, ευσυνειδησία στην εκτέλεση καθήκοντος, εργασίαςΔούλεψαν, εργάστηκαν μεφιλότιμο
φιλοτιμία η η ιδιότητα του φιλότιμου ανθρώπου.. φιλότιμος -η -ο φιλοφρόνηση η κοπλιμέντο
φιλοχρήματος -η -ο που αγαπάει υπερβολικά το χρήμα, φιλοχρηματία η
φιλύποπτος -η -οπου εύκολα και διαρκώς υποπτεύεται τους πάντες καχύποπτος, δύσπιστος·. φιλυποψία η
Η οικογένεια της λέξης φίλος
Καθαρεύουσα
Τεχνητή μορφή της νεοελληνικής γλώσσας. Αποτελεί μείγμα γλωσσικών στοιχείων της αρχαίας ελληνικής και της νεοελληνικής γλώσσας.
Δημιουργήθηκε από τον Αδαμάντιο Κοραή (1748-1833) και είχε σκοπό να «καθαριστεί» η ελληνική γλώσσα από τις ξένες επιδράσεις (τουρκικές και σλαβικές) που είχε δεχτεί κατά τη μακρά παραμονή αυτών των δυο εθνοτικών ομάδων στην ελληνική χερσόνησο.
Η καθαρεύουσα χρησιμοποιούσε αποκλειστικά το πολυτονικό σύστημα. Με την ίδρυση του Ελληνικού κράτους (1830) η καθαρεύουσα καθιερώθηκε ως γλώσσα όλων των κυβερνητικών και διοικητικών δραστηριοτήτων της εκπαίδευσης και του τύπου. Δεν χρησιμοποιήθηκε όμως ποτέ μαζικά από το λαό. Κυριάρχησε σε οποιαδήποτε χρήση του γραπτού λόγου, εκτός από την ποίηση. Οι ποιητές δεν ακολούθησαν έναν ενιαίο τρόπο γραφής. Μερικοί έγραφαν μόνο στη δημοτική, κάποιοι μόνο στην καθαρεύουσα και άλλοι και στη δημοτική και στη καθαρεύουσα.
Καταργήθηκε ως επίσημη γλώσσα το 1976 από τον τότε υπουργό Παιδείας Γεώργιο Ράλλη και τη θέση της πήρε η νεοελληνική. Ορισμένα στοιχεία της καθαρεύουσας πέρασαν στη δημοτική και χρησιμοποιούνται ακόμη και σήμερα, π.χ. «Θεού θέλοντος», «κατευθείαν», «εις το επανιδείν», «δώρον άδωρον», «εν καιρώ»κ.ά. Οι γλωσσολόγος Άννα Ιορδανίδου τα υπολογίζει σε περισσότερα από 2.000 (από μετρήσεις στον καθημερινό τύπο).
Η καθαρεύουσα χρησιμοποιείται ακόμη και μέχρι σήμερα στην εφημερίδα των Αθηνών Εστία αλλά κι απ' την Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδας.
Πολυτονικό σύστημα:
Παλαιότερα η ελληνική γραφή περιλάμβανε τρεις τόνους: την οξεία ( ´ ), τη βαρεία ( ` ) και την περισπωμένη ( ῀ ) και δύο πνεύματα:
δασεία ( ῾ ) και ψιλή ( ᾿ ).
Τα πνεύματα και τα τονικά σημεία, εκτός από την οξεία, καταργήθηκαν από τη δημόσια εκπαίδευση και διοίκηση με την καθιέρωση του μονοτονικού ορθογραφικού συστήματος επί κυβερνήσεως Ανδρέα Παπανδρέου (1982).
Σας ευχαριστώ για την από 22/2/2017 επιστολή σας σχετικά με την παραχώρηση της άδειας στίχων από έργα των ποιητών Νίκου Πάρη και Γιάννη Μάμαλη, που εκδίδονται από τον εκδοτικό μας οίκο.
Είμαι στην ευχάριστη θέση να σας ενημερώσω ότι το αίτημά σας για χρήση στίχων των παραπάνω ποιητών σε έντυπο υλικό (αφίσες, φυλλάδια) με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης (21 Μαρτίου) γίνεται δεκτό από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΓΑΛΗΝΗ μετά από σύμφωνη γνώμη των ίδιων των ποιητών.
Η παρούσα άδεια παραχωρείται άνευ καταβολής οποιοσδήποτε αμοιβής ή αποζημίωσης, για την εκστρατεία διάδοσης της ελληνικής ποίησης.
Σας ευχαριστούμε για τη συνεργασία και εύχομαι η προσπάθειά σας να συμβάλει στην προβολή της ελληνικής ποίησης στο ευρύ κοινό.
Με εκτίμηση.
Γαλήνη Παραδέλη
Εκδότρια
Στοιχεία
του παραλήπτη
0 τόπος και η ημερομηνία που γράφεται η επιστολή
Θέµα
χαιρετισμός ή επιφώνηση
προσφώνηση
Κείμενο - ανάπτυξη του θέματος της επιστολής
Ένα είδος του γραπτού λόγου είναι η επιστολή (γράμμα).
Αυτός που στέλνει την επιστολή ονομάζεται αποστολέας και αυτός που την δέχεται παραλήπτης.
Σε μια επιστολή αναφέρουμε απόψεις, ιδέες, σκέψεις, πληροφορίες για ένα θέμα που μας απασχολεί ή μας ενδιαφέρει.
Στοιχεία που πρέπει να περιέχει μια επιστολή:
α) Στοιχεία παραλήπτη (σε επίσημη επιστολή)
β) Χώρος και χρόνος (πού βρισκόμαστε/ημερομηνία)
γ) Προσφώνηση
δ) Κείμενο
ε) Επιφώνηση
στ) Υπογραφή
Επιρρηματικές τελικέςλέγονται οι προτάσεις που δηλώνουν το σκοπόπου οδηγεί σε μια ενέργεια, μ' άλλα λόγια για ποιο σκοπό γίνεται η πράξη που αναφέρεται στο ρήμα της πρότασης από την οποία εξαρτάται.
Εισάγονται:
Με τους τελικούς συνδέσμους: για να, να (με τη σημασία του για να).
Παραδείγματα
Αγόρασε καινούρια τηλεόραση, για να δει τους αγώνες. (αγόρασε καινούρια τηλεόραση με σκοπό να δει τον αγώνα)
Έσκυψε νααποφύγει την μπάλα. (για να αποφύγει την μπάλα) (έσκυψε με σκοπό να αποφύγει την μπάλα)
Οι ονοματικές βουλητικές προτάσεις εκφράζουν επιθυμία, σχεδιασμό ή ευχή.
Εισάγονται με τονα , επειδή είναι πάντα σε υποτακτική.
Είναι αντικείμενα ρημάτων όπως: θέλω, μπορώ, ύχομαι,αναγκάζομαι, σκοπεύω κ.ά.
Επίσης, είναι υποκείμενα απρόσωπων ρημάτων και απρόσωπων εκφράσεων όπως: πρέπει, χρειάζεται, απαγορεύεται, είναι ανάγκη, είναι αδύνατον κ.ά.
Παραδείγματα
Θέλω ναδουλέψω.
Το "να" δεν μπορεί να μετατραπεί σε "για να".
Εξάλλου, η πρόταση "να δουλέψω" χρησιμοποιείται ως αντικείμενο του ρήματος της κύριας πρότασης "θέλω"
(Τι θέλω; να δουλέψω -> αντικείμενο), άρα η πρόταση είναι ονοματική βουλητική.
ΘΥΜΑΜΑΙ
Αν στη θέση του να μπαίνει το για να τότε είναι τελική.
Ομώνυμα λέγονται οι λέξεις που προφέρονται με τον ίδιο τρόπο, αλλά
έχουν διαφορετική σημασία και (συνήθως) γράφονται διαφορετικά:
π.χ. ψηλός (= που έχει μεγάλο ύψος), ψιλός (= λεπτός) κλίμα (= καιρικές συνθήκες), κλήμα (= το αμπέλι).
Στα παραπάνω παραδείγματα οι ομώνυμες λέξεις ψηλός– ψιλός, κλίμα–
κλήμα έχουν διαφορετική ορθογραφία. Αυτό συμβαίνει συνήθως.
Όμως υπάρχουν και ομώνυμα με την ίδια ορθογραφία:
π.χ. ταινία (= κινηματογραφικό έργο),
ταινία (= σκουλήκι που ζει ως παράσιτο στο έντερο του ανθρώπου).
Παρώνυμα λέγονται οι λέξεις που μοιάζουν αρκετά στην προφορά, αλλά
έχουν διαφορετική σημασίακαι γράφονται διαφορετικά:
π.χ. σφήκα – σφίγγα αμυγδαλιές – αμυγδαλές
καμάρα – κάμαρα
αχόρταγος – αχόρταστος στήλες – στύλος
στερώ – υστερώ
τεχνητός – τεχνικός
Όταν τα παρώνυμα ξεχωρίζουν μόνο από τον διαφορετικό τονισμό, λέγονται τονικά παρώνυμα:
π.χ. σκεπή – σκέπη νομός – νόμος θολός – θόλος γερός – γέρος περνώ – παίρνω φορά – φόρα
Οικογένειες λέξεων :
Νέες λέξεις μπορούν να σχηματίζονται με δύο τρόπους:
α. Με παραγωγή, όταν προσθέτουμε καταλήξειςσε μια λέξη που ήδη υπάρχει.
Π.χ. παιδ-ί, παιδ-ικός , παιδ-άκι
Η αρχική λέξη λέγεται πρωτότυπη, ενώ η λέξη που παράγεται από την πρωτότυπη λέγεται παράγωγη.
β. Με σύνθεση , όταν ενώνουμε δύο άλλες, απλές λέξεις.
Π.χ. δέντρο + φυτεύω -> δεντροφύτευση
Κάθε απλή λέξη και όλες όσες προέρχονται από αυτή με παραγωγή ή σύνθεση αποτελούν μια οικογένειαλέξεων. Όλες αυτές οι λέξεις είναι μεταξύ τους συγγενικές.
- Θα φύγω σε λίγο. - Γιατί; - Θυμήθηκα πως έχω κάποια δουλειά. - Εντάξει, τα λέμε άλλη φορά.
Ο Γιάννης τον ρώτησε γιατί φεύγει. Εκείνος απάντησε πως έχει κάποια δουλειά.
Για να μετατρέψουμε τον ευθύ λόγο σε πλάγιο:
Προσθέτουμε τα ονόματα των προσώπων ή αντωνυμίες,
Βάζουμε συνδέσμους για να ενώσουμε τις προτάσεις
Χρησιμοποιούμε ρήματα όπως "ρώτησε", "απάντησε", "είπε" “ζήτησε” , “θέλει” κ.ά.
Αλλάζουμε το πρόσωπο των ρημάτων από πρώτο σε τρίτο πρόσωπο.
Παραλείπουμε τις παύλες.
Αν χρειάζεται αλλάζουμε το χρόνο του ρήματος
- Έχεις πολλή δουλειά;
Η Μαρία ρώτησε τον αδερφό της αν έχει πολλή δουλειά. (Βάζουμε τα πρόσωπα)
- Θα έρθεις να παίξουμε;
- Δεν έχω τελειώσει το διάβασμα ακόμη.
Τονρώτησε αν θα πάει μαζίτου να παίξουν κι εκείνοςαπάντησεότι δεν είχε τελειώσει το διάβασμα ακόμη.
(Βάζουμε τις αντωνυμίες , χρησιμοποιούμε τα ρήματα ρώτησεκαιαπάντησε - σε τρίτο πρόσωπο - , αλλάζουμε το χρόνο του ρήματος , χρησιμοποιούμε το σύνδεσμο ότιγια να ενώσουμε τις προτάσεις.)
Ευθύς και πλάγιος λόγος
Προσοχή:
Στον ευθύ λόγο τα λόγια ενός προσώπου μπορεί να είναι μέσα σε εισαγωγικά(«»), ενώ προηγείται διπλή τελεία (:).
Στην περίπτωση αυτή όταν μετατρέπουμε τον ευθύ σε πλάγιο λόγο, παραλείπουμε τα εισαγωγικά και τη διπλή τελεία, ενώ κάποιες λέξεις μπορεί να αλλάξουν ανάλογα με το νόημα.
Ευθύς λόγος: Ο δάσκαλος είπε: «Ανοίξτε τα βιβλία σας».
Πλάγιος λόγος: Ο δάσκαλος είπε στα παιδιά ν' ανοίξουν τα βιβλία τους.
Οι προτάσεις ανάλογα με το περιεχόμενό τους διακρίνονται σε:
1. Προτάσεις κρίσεως (ή αποφαντικές): Είναι οι προτάσεις στις οποίες ο ομιλητής μάς πληροφορεί για κάτι, διατυπώνει μια κρίση. Με άλλα λόγια είναι αυτές στις οποίες ο ομιλητής αναφέρεται σε καταστάσεις ή γεγονότα τα οποία πιστεύει πως είναι αληθινά. Ως σημείο στίξης χρησιμοποιείται η τελεία.
Π.χ. Θα πάω στο γήπεδο. Αύριο θα βρέξει.
2. Προτάσεις επιθυμίας: Είναι οι προτάσεις στις οποίες ο ομιλητής εκφράζει μια ευχή, επιθυμία, παράκληση ή προσταγή. Ως σημείο στίξης χρησιμοποιείται η τελεία ή το θαυμαστικό
Π.χ. Φύγε γρήγορα! (Προσταγή) / Θα ήθελα ένα παγωτό. (Επιθυμία)
3. Προτάσεις επιφωνηματικές: Είναι οι προτάσεις στις οποίες ο ομιλητής εκφράζει έκπληξη, θαυμασμό , δυσφορία ή κάποιο άλλο συναίσθημα. Συνοδεύεται από θαυμαστικό.
Π.χ. Τι θαυμάσια νέα! Το φαγητό ήταν απαίσιο!
4. Προτάσεις ερωτηματικές: Είναι οι προτάσεις στις οποίες ο ομιλητής διατυπώνει μια ερώτηση. Συνοδεύεται από ερωτηματικό.
Η λέξη μαντινάδα προέρχεται από την Ενετική λέξη Matinada που σημαίνει νυχτερινό τραγούδι του έρωτα ή του ερωτευμένου. Σύμφωνα με κάποιους προέρχεται από την ελληνική λέξη μαντάτα = ειδήσεις.
Περιζήτητοι στις παρέες ήταν οι μαντιναδολόγοι ή ριμαδόροι. Σε περίπτωση που συναντιόντουσαν σε ένα γλέντι δύο ή και περισσότεροι ριμαδόροι τότε αυτοί αναμετριόνταν στα λεγόμενα «ντρακαρίσματα» ή «κοντραρίσματα». Σε αυτά κάθε μαντινάδα έρχεται σαν απόκρουση ή γελοιοποίηση εκείνης που ειπώθηκε από τον αντίπαλο πρωτύτερα.
Μαντινάδες συναντάμε σε αρκετά μέρη της Ελλάδας. Το πρώτο στιχάκι που μπορεί να χαρακτηριστεί ως μαντινάδα χρονολογείται στο 13ο αι. Ιδιαίτερη ανάπτυξη έχουν γνωρίσει οι μαντινάδες στην Κρήτη, όπου συνοδεύονται από την Κρητική μουσική. Τραγουδιούνται σε γάμους, βαπτίσια, κατά τη διάρκεια γλεντιού ή χορών. Μέσα από τις μαντινάδες ο λαός εκφράζει τα συναισθήματά του, τις σκέψεις του.
ν της αρχαίας ελληνικής και της νεοελληνικής γλώσσας. 
καθαρεύουσα και άλλοι και στη δημοτική και στη καθαρεύουσα.
Επιρρηματικές 
Οι ονοματικές 
